Παρασκευή 19 Ιουλίου 2013

Ρομαντισμός

Mε έχουν κατηγορήσει κατά καιρούς ότι δεν είμαι ρομαντική και ότι δεν εκτιμώ τις εκδηλώσεις ρομαντισμού. Αν είναι δυνατόν. Εμένα που ζωγραφίζω τις πιο συμμετρικές καρδούλες. Βέβαια, αντιλαμβάνομαι λίγο διαφορετικά το ρομαντισμό και τον προσαρμόζω στα μέτρα μου, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είμαι ενα κυνικό τέρας που ισοπεδώνει και αντιμιλάει. Είμαι ένα ρομαντικό κυνικό τέρας που ισοπεδώνει και αντιμιλάει. Μπορεί, λοιπόν, να είμαι βουτηγμένη στο ρεαλισμό αλλά έχω βρει τον τρόπο μου και με το ρομαντισμό. Συγκεκριμένα, είμαι ρομαντική με το να μην είμαι καθόλου ρομαντική. Θα εξηγηθώ στην πορεία.

Σε αυτό που σίγουρα έχουν δίκιο είναι ότι όντως δεν εκτιμώ τις εκδηλώσεις ρομαντισμού. Και δεν τις εκτιμώ καθόλου γιατί είναι βαρετές. Ένα σκηνικό με μαξιλάρες στο πάτωμα, τετριμμένα και χωρίς καμία συνοχή ερωτόλογα, σοκολατάκια καρδούλες και Σελίν Ντιόν περισσότερο θα με έκανε να νιώσω άβολα παρά θα με ευχαριστούσε. Διότι πρώτον είναι σούπα, δεύτερον είναι αηδία, τρίτον είναι φάρσα και κάποιος από τους δυο πρέπει να γελάσει πρώτος για να τελειώσει. Πιο άνετα θα ένιωθα αν καθόμουν δεμένη για να δοκιμάσει ρίψη μαχαιριών ο άλλος πάνω μου. Πέραν του ότι θα ήταν και τέρμα ρομαντικό υπό την έννοια ότι θα προσπαθούσε ο καλός μου να μη με σκοτώσει. Υπάρχει κάτι πιο ρομαντικό από το να σώσεις τη ζωή του άλλου?

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι στο θέμα ρομάντζο έχουμε μείνει πολύ πίσω. Τον πιάνουν τον άλλον τα ρομαντικά του και αμέσως να πάει να γράψει μια επαναλαμβανόμενη, χιλιοειπωμένη αηδία σε χαρτί. Πού πας ρε κοινότυπο, γλυκανάλατο και χωρίς φαντασία πλάσμα της φύσης? Έλα 'δω να σου πω. Δε χρειάζεται να κάνεις αυτά που έκανε η προγιαγιά σου και ο προπάππους σου. Δηλαδή, πρέπει σώνει και ντε να κάνουμε μια βόλτα δίπλα στο κύμα, να καθίσουμε δήθεν συγκινημένοι σε ένα τραπέζι με μπον φιλέ και κεριά και να σφίγγουμε ο ένας το χέρι του άλλου για δυο ολόκληρες ώρες? Βρε δε θέλω, λέμε. Και άσε τα λουλούδια κάτω, μη σου στράψω. Μάθαμε όλοι τώρα, τα ίδια και τα ίδια.

Αλλά αυτό που με εκνευρίζει περισσότερο είναι ότι για να γίνει ο άλλος ρομαντικός και να κάνει, ας πούμε, μια ερωτική εξομολόγηση, πρέπει να μιλήσει σαν καθυστερημένο και να πάρει ύφος καημένου. Λες και παίζει σε σαπουνόπερα. Ρε παιδιά, είμαστε σοβαροί? Για τα συναισθήματα σου μιλάς, γαμώ τον μπελά μου, δώσε την ισχύ που τους αξίζει. Συμπεραίνω ότι ο ρομαντισμός δεν έχει εξελιχθεί καθόλου και έτσι όπως εφαρμόζεται, κατάντησε επιτηδευμένος, πληκτικός και γραφικός σαν το ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης. Για κάποιο λόγο, βρίσκεις έναν άνθρωπο που θεωρείς ξεχωριστό αλλά επιμένεις να ξαναπαίζεις το ίδιο έργο.

Έχοντας αυτά ως δεδομένα, ναι, δεν είμαι καθόλου ρομαντική. Δεν αποδέχομαι αυτού του είδους το ρομαντισμό, ούτε με εκφράζει ιδιοσυγκρασιακά. Θα απέφευγα να κάνω όλα τα παραπάνω και αυτό από μόνο του είναι που με κάνει τελικά ρομαντική. Διότι εκφράζομαι και εκδηλώνομαι με το δικό μου τρόπο. Μπορεί όσα κάνω να μην θεωρούνται ρομαντικά, όπως τουλάχιστον τα έχουμε συνηθίσει, αλλά αν ποτέ γράψω κάτι στο μέτωπο σου ενώ κοιμάσαι για να το δεις το πρωί στον καθρέφτη τότε, ουπς, μόλις δέχτηκες τον τρελό, ανεξέλεγκτο ρομαντισμό μου. Αν ποτέ σου εκτυπώσω μια συνταγή από το Συνταγούλη για να μου μαγειρέψεις, τότε μου αξίζει πολύ άνετα μια θέση στα άρλεκιν. Αν πάλι μια μέρα των ημερών σου σφίξω δυνατά το χέρι, όχι για δυο ώρες αλλά, για δυο δευτερόλεπτα τότε, ουπς, και ο ρομαντισμός έχει τα όρια του κι εγώ μόλις τα ξεπέρασα.

Κλείνοντας, θα ήθελα να δώσω δυο επιλογές, που έχουν εξίσου ευχάριστο αποτέλεσμα για μια γυναίκα, ώστε να έχουν να πορεύονται όσοι θέλουν να συμπεριφερθούν γενναία και να γίνουν ρομαντικοί. Η πρώτη επιλογή είναι να βρεις νέους και αυθεντικούς τρόπους να εκδηλώσεις την αγάπη και την ευαισθησία σου. Η δεύτερη είναι να επιδείξεις την ευαισθησία σου πηγαίνοντας να καθαρίσεις για μια φορά κι εσύ τη χέστρα. Ρομαντικότατες και οι δυο, τουλάχιστον για μένα, και δε σου κρύβω ότι αν είναι να τα θαλασσώσεις στην πρώτη, θα προτιμούσα τη δεύτερη.